«خالد حسینی» نویسنده مشهور افغان:
تعداد بازدید : 0
پرچم طالبان بر فراز شهرها بسیار دلخراش است
تلویزیون «سیان اِن» طی یک مصاحبه تلفنی با خالد حسینی با او درباره بازگشت طالبان به قدرت، مسئولیت آمریکا در قبال افغانستان و آنچه آرزو میکند آمریکاییها درباره این کشور و مردم آن درک کنند صحبت کرده است.
- وقتی میبینید که خانه کودکیتان در کابل دوباره به دست طالبان سقوط کرد، چه احساسی داشتید؟
این بسیارناراحتکننده است. یک روزازخواب بیدارشدم، تلفنم را روشن کردم ودیدم کابل سقوط کرده است. من اززمان حادثه ۱۱ سپتامبر و حمله آمریکا به افغانستان چندینبار به افغانستان رفتهام واین کاملاً آزاردهنده است. پیوند عاطفی بسیار قوی با کشور، شهرو مردم آن دارم. در واقع از سال ۱۹۷۶ در افغانستان زندگی نکردهام اما آن سالهای تعیینکننده در آنجا سپری شد. دیدن پرچم طالبان بر فراز آن شهر بسیار دلخراش است.
- از سالهای اولیه زندگی در آنجا چه چیزی به یاد دارید؟
سوررئال است که چقدر متفاوت بود. در آنجا هیپیها در چایخانهها مینشستند وزنان در مکانهای عمومی حضور داشتند و ماشین میراندند و در دولت به عنوان وکیل و پزشک کار میکردند و جامعهای بسیار متفاوت بود. کابل شهری پررونق بود و طبق استانداردهای یک کشور مذهبی محافظهکار، کاملاً آزاد بود. ۴۰ سال است که افغانستان یکی از سختترین نقاط روی کره زمین برای «بچه بودن» است، اما من واقعاً کودکی دوست داشتنیای در آنجا داشتم. بسیار خدا را شکر میکنم که در آن دوران در افغانستان زندگی کردم و توانستم چند سال پایانی صلح و ثبات را درافغانستان قبل ازحمله شوروی و ایجاد این دومینو ازرویدادها مشاهده کنم که به اتفاقاتی ختم شد که در روزهای اخیر در تلویزیون میبینیم.
- ازخانواده ودوستانتان که هنوزدرافغانستان هستند چه میشنوید؟
آنها به من میگویند که شما چه انتظاری میتوانید داشته باشید، یعنی آنها به شدت نگران امنیت خود و دوستان و آینده کشور و این موضوع هستند که ورود طالبان درحال حاضربه بهای حقوق فراوان و دستاوردهایی است که در ۲۰ سال گذشته به سختی به دست آمده است.
- بعد از بیرون راندن طالبان از قدرت در سال ۲۰۰۱، به نظر شما افغانستان به کجا میرسید؟
احساسات من بازتاب میلیونها افغان بود: اینکه طالبان رفتهاند و گشایشی برای آیندهای بهتر، کشوری باثباتتر، مرفهتر و صلحآمیزتر در حال شکلگیری است. در سال ۲۰۰۳ در کابل بودم. این اولین بار بود که پس از ۲۷ سال به افغانستان بازگشتم، هنوز هیچگونه شورشی مشاهده نشده بود و مردم کاملاً امیدوار بودند. این با شرایط امروز کاملاً در تضاد است.
- چه زمانی آن احساسات امیدواری شروع به تغییر کرد؟ آیا پیشبینی میکردید که طالبان دوباره افغانستان را به شیوهای که دارد در اختیار بگیرد؟
هنگامی که من در افغانستان بودم و با مردم محلی صحبت میکردم نکته بسیار قابل توجه آن بود که چگونه همه آنها یک چیز را تکرار میکردند: اینکه آنها ایمان نداشتند که دولت افغانستان بتواند از آنها محافظت کند و کشور را حفظ کند. فکر میکنم اکثریت افغانها نگران هستند که بدون حضور نیروهای بینالمللی در افغانستان، دولت این کشور به دست گروههای دیگر بیفتد. فکر نمیکردم به این سرعت سقوط کند. اما در عرض ۱۱ روز کشور به دست طالبان افتاد و ما اینجا هستیم و این کاملاً بهتآور است.
- اکنون جهان چه مسئولیتی در قبال افغانستان و مردم آن دارد؟
ما میتوانیم منتظر جابهجایی افغانها در روزها، هفتهها و ماههای آینده باشیم. در حال حاضر یک بحران انسانی در داخل افغانستان وجود دارد.
- نظر شما در مورد اینکه طالبان میگویند حکومت آنها اینبار متفاوت خواهد بود چیست؟
احساسات من درباره آنها بازتاب تفکر بسیاری از افغانهای دیگر است. من عمیقاً شک دارم. احساس میکنیم که طالبان باید این کار را با عمل ثابت کند نه با کلمات. توجه جهان در حال حاضر به طالبان است، بنابراین تعجبآور نیست که آنها میگویند به حقوق بشر احترام میگذارند و به حقوق زنان احترام میگذارند. آنها بسیار محتاطانه میگویند «در حدود قوانین اسلامی»، اما این امر کاملاً جا را برای تفسیر باز میگذارد.
- کتابهای شما خوانندگان زیادی را در سراسر جهان با افغانستان آشنا کرد. داستان تا چه اندازه میتواند به درک فرهنگ و مردم یک کشور کمک کند؟
این تنها یک پنجره به داخل کشور و تجربه یک نفر است. بسیار خوشحالم که مردم کتابهای من را خواندهاند و ارتباط شخصی با وضعیت بد افغانها و با افغانستان و این سرزمین ایجاد کردهاند، زیرا سالهای سال است که افغانستان با طالبان، جنگ و قاچاق مواد مخدر دست به گریبان است.
- درحال حاضر کدام صداهای افغان نادیده گرفته میشود؟
یکی از نگرانیهای جدی من درباره صداهایی که نادیده گرفته میشوند، مربوط به زنان است.
- دوست داشتید مردم چه چیزی را بیشتر درباره مردم درباره افغانستان درک میکردند؟
آنها مردمی هستند که از جنگ خسته شده و به ستوه آمدهاند و ۴۰ سال آشوب و آوارگی و بحران را یکی پس از دیگری پشت سر گذاشتهاند. از مردم میخواهم که پس از محو شدن توجه رسانهای مردم افغانستان را رها نکنند. آن میلیونها نفر هنوز آنجا خواهند بود. میلیونها افغان در حال حاضر تحت کنترل گروهی هستند که ۲۰ سال است به طور سیستماتیک این کشور را ترور کرده است.